درمان بیماری پارکینسون با تحریک نخاع

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که تحریک نخاع می‌تواند یک درمان جایگزین برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون باشد که به درمان‌های معمول پاسخ نمی‌دهند. محققان ادعا می‌کنند که این فناوری در حال ظهور، ممکن است به کاهش درد و بهبود تحرک کمک کند. نزدیک به ۱ میلیون نفر در حال حاضر با بیماری پارکینسون در ایالات متحده زندگی کنند. این اختلال دژنراتیو طولانی مدت در نتیجه آسیب به سلول‌های عصبی مغز که دوپامین تولید می‌کنند ایجاد می‌شود. در ادامه با ما باید تا با جدیدترین روش برای درمان بیماری پارکینسون آشنا شوید.

با بروز علائم بیماری پارکینسون فرد ممکن است ابتدا لرزش در یک دست و سفتی را در جای دیگر بدن تجربه کند. علائم و نشانه‌های اصلی عبارتند از:

• لرزش
• سفتی یا گرفتگی در بازوها، پاها یا هر جای دیگر بدن
• مشکل در حرکات ظریف مانند مانند بستن دکمه لباس
• مشکل در حفظ تعادل
• دشواری در شروع و هماهنگی حرکت
• از دست دادن حالت صورت یا کندی در راه رفتن و لکنت
• زوال عقل

دوپامین نقش‌‌ موثری بر روی هماهنگی مغز و سایر اعضای بدن داشته و روی عملکرد سیستم مغز نیز موثر است. لازم به ذکر است که اکثر افراد مبتلا به پارکینسون، حداقل یک علامت غیر حرکتی دارند که متداول ترین آن‌ها عبارتند از:

• اختلالات خواب
• از دست دادن حس بویایی
• درد
• یبوست
• تعریق زیاد

همچنین این افراد ممکن است دچار اضطراب و علائم اعصاب و روان مانند افسردگی، بی علاقگی یا روان پریشی شوند. این علائم می‌تواند بر روابط فرد تأثیر بگذارد و همچنین باعث شود که افراد مبتلا به پارکینسون از اعتماد به نفس کمتری برخوردار شده و احساس هویت خود را از دست بدهند. یکی از روش‌های خوب برای جلوگیری از این علائم رفع کمبود دوپامین و تحریک عمیق مغز (DBS) می‌باشد.

توجه داشته باشید که استفاده از دوپامین برای درمان بیماری پارکینسون، ممکن است عوارض جانبی مانند دیسکینزی حرکات پیچشی غیر ارادی بدن ایجاد کند که این موارد معمولاً با از بین رفتن دارو کاهش می‌یابد. سایر عوارض جانبی شامل اختلالات دستگاه گوارش، توهم، اضطراب و خستگی عضلات است. در همین حال DBS می‌تواند باعث خونریزی مغزی، عفونت و تشنج شود.

به دلیل عوارض ذکر شده، به روش‌ جدیدی برای درمان‌ علائم بیماری پارکینسون که حداقل عوارض را دارد نیاز است. به همین دلیل اکنون گروهی از محققان رویکرد دیگری مربوط به تحریک نخاع را بررسی کرده‌اند. آن‌ها یافته‌های خود را در مجله Bioelectronic Medicine منتشر کرده‌اند.

• انواع اختلالات جنسی (9 مورد)
• دکتر مامایی کیست و چه وظایفی دارد؟
• هر آنچه که باید در مورد عصب کشی دندان بدانید!

محققان تصمیم گرفتند که فرضی‌ه‎ایی که آیا تحریک نخاع می‌تواند یک روش درمانی منحصر به فرد برای بیماری پارکینسون باشد را بررسی کنند. این مطالعه شامل ۱۵ شرکت کننده با میانگین سنی ۷۴ سال بود. به طور متوسط، این افراد ۱۷ سال زودتر به بیماری پارکینسون مبتلا شده بودند. هشت نفر قبلاً تحت DBS قرار گرفته بودند و بقیه فقط به عنوان درمان پارکینسون داروهایی از جمله مسکن‌ها را دریافت کرده بودند.

همه‌ی این افراد درد مزمن را تجربه کردند و مقاومت بالایی در برابر و داروهای تسکین دهنده درد و تغییر در درمان این بیماری داشتند. توجه داشته باشید که هنگامی که یک عصب خاص درگیر می‌‎شود، داروهایی به نام بلوک‌های عصبی بی اثر هستند. هنگامی که مطالعه شروع شد الکترودها با جراحی در زیر پوست شرکت کنندگان در نزدیکی ستون فقرات آن‌ها کاشته شد. شرکت کنندگان می‌توانستند جریان الکتریکی ملایم را در سه حالت تحریک انتخاب کنند:

1. تحریک شدید مداوم
2. تحریک مداوم افزایشی
3. یا یک حالت دوچرخه سواری با تحریک افزایشی (که تحریک را برای ۱۰-۱۵ ثانیه در هر زمان فراهم می‌کند، با توقف ۱۵-۳۰ ثانیه‌ای)

محققان مشاهده کردند که ۱۵ افرادی که به بیماری پارکینسون مبتلا هستند، پس از استفاده از دستگاه تحریک کننده نخاع پیشرفت قابل توجهی داشتند. بر اساس مقیاس بصری شدت درد، هفت بیمار که هرگز DBS دریافت نکرده بودند. به طور متوسط ​​۵۷٪ کاهش را تجربه کردند. برای کسانی که در گذشته DBS دریافت کرده بودند متوسط ​​کاهش شدت درد ۶۱٪ بود.

علاوه بر این محققان دریافتند که شرکت کنندگانی که حالت دوچرخه سواری را انتخاب کرده‌اند. با استفاده از همان مقیاس، به طور متوسط ​​۶۷٪ کاهش درد را تجربه کرده‌اند. برای مقایسه کسانی که تحریک مداوم افزایشی را انتخاب کردند به طور ۴۸​٪ در نمره درد خود کاهش داشتند.

از ۱۵ بیمار، ۱۱ نفر قبل و بعد از مطالعه توانسته بودند ۱۰ متر پیاده روی را طی کنند. پس از تحریک، هشت نفر (۷۳٪) در این گروه در طول پیاده روی ۱۰ متری خود به طور متوسط ​​۱۲٪ بهبود نشان دادند. محققان از این پیاده روی‌ها برای ارزیابی تحرک و راه رفتن شرکت کنندگان استفاده کردند. آن‌ها همچنین از آزمون “حرکت به موقع و حرکت کردن” برای اندازه گیری اینکه چه مدت طول می‌کشد تا شخص از روی صندلی بلند شود، ۳ متر راه برود، خود را برگرداند، دوباره به صندلی برگردد و بنشیند، استفاده کردند.

از بین ۱۱ شرکت کننده‌ای که این آزمون را به پایان رساندند، هفت نفر (۶۴٪) پیشرفت نشان دادند. بیمارانی که الگوی افزایشی مداوم را انتخاب کردند، ۱۸ درصد در امتیازات به موقع حرکت کردن و پیشرفت خود بهبود یافتند. با این حال کسانی که حالت دوچرخه سواری را انتخاب کرده اند ۷ درصد در این نمرات بدتر شدند.

اگرچه بسیاری از نتایج امیدوار کننده به نظر می‌رسند، اما توجه به این نکته مهم است که تحریک نخاع برخی از خطرات را به همراه دارد و ممکن است عوارضی از جمله خونریزی در محل قرارگیری الکترود را ایجاد کند. محققان همچنین اذعان می‌کنند که طرح مطالعه آن‌ها محدودیت داشته است. آن‌ها نتوانستند تعیین کنند که آیا پیشرفت در امتیازات ناشی از خود تحریک یا کاهش درد ناشی از آن است که باعث تحرک بیشتر می‌شود.

تحریک نخاع یک فناوری در حال ظهور است که به طور بالقوه می‌تواند برای درمان علائم حرکتی و غیر حرکتی مانند درد، که بیماران مبتلا به پارکینسون به طور روزانه با آن دست و پنجه نرم می‌کنند مورد استفاده قرار گیرد. محدودیت دیگری شامل این واقعیت بود که بیماران تحریک کننده‌های نخاع را به دلیل تفاوت در نحوه ارائه درد، دقیقاً در همان مکان دریافت نمی‌کردند. همچنین هر بیمار قادر به بازگشت و تکمیل آزمایش‌های حرکتی نبود که باعث کاهش اندازه نمونه در حال حاضر شد.

علاوه بر آن، این مطالعه کوچکی که بر روی بیماری پارکینسون انجام شد، گروهی برای کنترل افرادی مورد آزمایش نداشت. به همین دلیل برخی از تغییرات در نمرات درد ممکن است ناشی از اثر دارونما باشد، در نتیجه این تحقیق فقط باید به عنوان یک مطالعه برای اثبات مفهوم در نظر گرفته شود و برای رسیدن به نتایج دقیق‌تر به آزمایش‌های بزرگتر و ارزیابی بیشتری نیاز است.